Tekst i reżyseria: Agata Biziuk i Anna Domalewska Obsada: Malwina Czekaj, Izabela Zachowicz, Rafał Derkacz, Miłosz Konieczny, Marek Zimakiewicz Produkcja: Analog Collective Lata 90. Pierwsza dekada wolności, nowości, szalony okres zmian, wielkich problemów oraz wyzwań transformacyjnych. Cudotwórców, akwizytorów i teleturniejów. To także czas szans – jednych na milion. Szans by zacząć od nowa. Wtedy przyszło dorastać i odkrywać swoją indywidualność: Rafałowi, Miłoszowi, Malwinie, Markowi i Izie. „Mleko w tubce”, jak w soczewce, skupia największe kurioza polskiego przełomu transformacyjnego. Z jednej strony zachłyśnięcie się zachodem, z drugiej bezradność naszego społeczeństwa wobec danych nam możliwości. Twórcy zanurzają się w słodko-kwaśne wspomnienia, które kiedyś wypełniały całą ich rzeczywistość. To osobista opowieść w cieniu nadziei, niepewności i kontrowersyjnych metod wychowawczych. Aktorzy dyskutują z figurami swoich rodziców, którzy w odróżnieniu od pokolenia Y, dorosłość kojarzyli ze stałą pracą, założeniem rodziny i potrzebą stabilizacji. Czy nowe znaczy lepsze? A może nic się nie zmieniło i cały czas powielamy błędy naszych przodków. Dzięki eksponatom z dzieciństwa, spektakl balansuje pomiędzy wystawą, a dokumentem. Zabiera w podróż w czasie i konfrontuje z tym, co nas ukształtowało. Czas trwania: 90 min Wiek: 15 lat
30.04.2024
Mleko w tubce
o dzieciństwie w latach 90-tych
reż. Agata Biziuk i Anna Domalewska
ANALOG COLLECTIVE
SALA WIDOWISKOWA JCK
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 19:00
Theatersaal JCK, ul. Bankowa 28/30 19.00 Uhr„Kondensmilch – über die Kindheit in den 90. Jahren“, Regie Agata Biziuk, ANALOG COLLECTIVE Text und Regie: Agata Biziuk i Anna Domalewska Darsteller: Malwina Czekaj, Izabela Zachowicz, Rafał Derkacz, Miłosz Konieczny, Marek Zimakiewicz Produktion: Analog Collective Die 1990er Jahre: das erste Jahrzehnt der Freiheit, des Neuen, eine hektische Zeit des Wandels, der großen Probleme und der Herausforderungen der Transformation. Wundertäter, Tür-zu-Tür-Verkäufer und Fernsehquize. Es war auch eine Zeit der Chancen – eine kam je eineMillion Fälle. Gelegenheiten für einen Neuanfang. In dieser Zeit mussten Rafał, Miłosz, Malwina, Marek und Iza erwachsen werden und ihre Individualität entdecken. „Kondensmilch“ vereint wie durch ein Brennglas die größten Kuriositäten des polnischen Transformationsdurchbruchs. Auf der einen Seite die Freude am Westen, auf der anderen die Hilflosigkeit unserer Gesellschaft gegenüber den uns gegebenen Möglichkeiten. Die Filmemacher tauchen ein in die süßen und bitteren Erinnerungen, die einst ihre Realität erfüllten. Es ist eine persönliche Geschichte im Schatten von Hoffnung, Unsicherheit und umstrittenen Erziehungsmethoden. Die Schauspieler sprechen über die Figuren ihrer Eltern, die im Gegensatz zur Generation Y das Erwachsensein mit einem festen Job, der Gründung einer Familie und dem Bedürfnis nach Stabilität verbanden. Bedeutet neu auch besser? Oder hat sich gar nichts geändert und wir wiederholen ständig die Fehler unserer Vorfahren? Mit Exponaten aus der Kindheit balanciert die Schau zwischen Ausstellung und Dokumentation. Sie nimmt uns mit auf eine Reise durch die Zeit und konfrontiert uns mit dem, was uns geprägt hat. Dauer: 90 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Monolog na aktorkę i dwie perkusje autorstwa Cédrica Chapuisa Tłumaczenie z języka francuskiego na niemiecki: Eugénie Verbeurgt Występuje: Martha Pohla Kostiumy: Martha Pohla Reżyseria: Ingo Putz Dramaturgia: Malte Lutz Adrien Lepage nie jest ani głupi, ani niedorozwinięty. To utalentowane dziecko będące niczym Forrest Gump lub Billy Elliot żyje pasją do gry na perkusji. Na swoje życie, które według niego składa się tylko z rytmu i cudów, patrzy ze wzruszającą naiwnością. Otaczającym go ludziom, zwłaszcza rodzinie, wydaje się dziwny. Bohater opowiada historię niezwykłej pasji z żywiołowym entuzjazmem, w sposób zabawny, niepokojący i głęboko poruszający. We Francji, Belgii, Anglii i Niemczech odnosząca sukcesy francuska sztuka „Une vie sur mesure” autorstwa Cédrica Chapuis została już wystawiona ponad tysiąc razy i była nominowana m.in. do nagrody teatralnej Prix Molière.
01.05.2024
Ein Leben in Takt
reż. Ingo Putz
Gerhart-Hauptmann-Theater
Görlitz-Zittau GmbH
JCK MUFLON - SOBIESZÓW
UL. CIEPLICKA 172
GODZINA 16:30
JCK Muflon, ul. Cieplicka 172 16.30 Uhr „Ein Leben in Takt“Regie Ingo Putz, Gerhart-Hauptmann-Theater Görlitz-Zittau GmbH / Deutschland Ein Monolog für eine Schauspielerin und zwei Schlagzeuge von Cédric Chapuis Aus dem Französischen von Eugénie Verbeurgt Schauspiel und Kostüm: Martha Pohla Regie: Ingo Putz Dramaturgie: Malte Lutz Adrien Lepage ist alles andere als dumm oder zurückgeblieben. Irgendwo zwischen Forrest Gump und Billy Elliot lebt dieses begabte Kind seine Leidenschaft für das Schlagzeugspielen aus. Mit rührender Naivität betrachtet er sein Leben, das für ihn nur aus Rhythmus und Wunder besteht. Seinen Mitmenschen wiederum erscheint er fremd, vor allem seiner Familie. Mit überschwänglicher Begeisterung erzählt die Figur die Geschichte einer außergewöhnlichen Passion – lustig, verstörend und tief bewegend. Das französische Erfolgsstück „Uneviesurmesure“ von Cédric Chapuis wurde bereits über tausendmal in Frankreich, Belgien, England und Deutschland gezeigt und war u. a. für den Theaterpreis Prix Molière nominiert.
Scenariusz i reżyseria - Mateusz Pakuła Adaptacja i reżyseria - Mateusz Pakuła Scenografia i kostiumy - Justyna Elminowska Muzyka - Zuzanna Skolias, Antonis Skolias, Marcin Pakuła Wokale - Zuzanna Skolias Światło - Paulina Góral Wideo: Olga Balowska Obsada: Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski, Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Marcin Pakuła Produkcja: Teatr Żeromskiego w Kielcach / Teatr Łaźnia Nowa Jeśli choć raz wyliście z bezsilności, lekarz zwracał się do Was w trzeciej osobie, a ksiądz powtarzał Wam, że cierpienie uszlachetnia, nie możecie przegapić tego spektaklu! „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” to adaptacja głośnej książki Mateusza Pakuły, dramatopisarza, dramaturga i reżysera teatralnego, znanego widzom z takich spektakli jak „Lem vs. P. K. Dick”, „Pluton p-Brane” i „Wieloryb the Globe”. To osobista opowieść o procesie umierania jego ojca, który chorował na raka trzustki, ale też historia bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które zadają chorym dodatkowe cierpienia. „Współumieranie”, o którym napisał Mateusz Pakuła nie jest jednostkowym doświadczeniem. Z bezradnością, wściekłością i gniewem mierzą się tysiące ludzi w całej Polsce, którzy nie mogą decydować o własnym losie, a ich bliskim ogranicza się prawa. To krzyk o eutanazję w chwilach przekraczania granic cierpienia. Ale myli się ten, kto myśli, że zobaczy na scenie smutną opowieść, bo w spektaklu nie zabraknie groteski i komizmu, tak bliskich wszystkim spektaklom Pakuły. Scenariusz powstał na podstawie książki Mateusza Pakuły „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Książkę wydało Wydawnictwo Nisza. W spektaklu zacytowano fragment wiersza Fernando Pessoa "Kiedy umrę, synku" w tłumaczeniu Gabriela Borowskiego. Czas trwania: 120 min Wiek: 15 lat
01.05.2024
Jak nie zabiłem swojego
ojca i jak bardzo tego żałuję
tekst i reż. Mateusz Pakuła
Teatr Żeromskiego w Kielcach
Teatr Łaźnia Nowa
TEATR IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA
AL. WOJSKA POSLKIEGO 38
GODZINA 18:00
Cyprian-Kamil Norwid-Theater in Jelenia Góra, AlejaWojska Polskiego 38 18.00 Uhr „Wie ich meinen Vater nicht getötet habe und wie sehr ich es bereue“, Text und Regie Mateusz Pakuła, Żeromski-Theater in Kielce / Theater Łaźnia Nowa Bühnentext und Regie– Mateusz Pakuła Adaption und Regie– Mateusz Pakuła Bühnenbild und Kostüme – Justyna Elminowska Musik –Zuzanna Skolias, Antonis Skolias, Marcin Pakuła Gesang –Zuzanna Skolias Licht – Paulina Góral Video: Olga Balowska Darsteller: Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski, Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Marcin Pakuła Produktion: Żeromski-Theater in Kielce / Theater Łaźnia Nowa Wenn Sie mindestens einmal vor Hilflosigkeit geheult haben, ein Arzt Sie in der dritten Person angesprochen hat und ein Priester Ihnen wiederholt gesagt hat, dass Leiden adelt, dann dürfen Sie diese Aufführung nicht verpassen! „Wie ich meinen Vater nicht getötet habe und wie sehr ich es bereue“ ist eine Adaption des gefeierten Buches von Mateusz Pakuła, Dramatiker und Theaterregisseur, der dem Publikum durch Stücke wie „Lem vs. P. K. Dick“, „Pluto p-Brane“ und„Walfischthe Globe“ bekannt ist. Es ist eine persönliche Geschichte über den Sterbeprozess seines an Bauchspeicheldrüsenkrebs erkrankten Vaters, aber auch eine Geschichte der Hilflosigkeit und Wut auf die Institutionen des Staates, des Gesundheitswesens und der Kirche, die den Kranken zusätzliches Leid zufügen. „Das Mitsterben“, über das MateuszPakuła schrieb, ist keine isolierte Erfahrung. Tausende von Menschen in ganz Polen, die nicht über ihr eigenes Schicksal entscheiden können und deren Angehörige in ihren Rechten eingeschränkt sind, stehen ihr mit Hilflosigkeit, Wut und Zorn gegenüber. Es ist ein Schrei nach Euthanasie in Momenten unermesslichen Leids. Doch wer glaubt, eine traurige Geschichte auf der Bühne zu sehen, der irrt, denn der Aufführung wird es nicht an Groteske und Komik fehlen, die allen Stücken von Pakuła so eigen sind. Das Bühnenbuch basiert auf dem gleichnamigen Buch von Mateusz Pakuła, das vom VerlagNisza veröffentlicht wurde. Ein Fragment des Gedichts „Wenn ich sterbe, lieber Sohn“ von Fernando Pessoa, übersetzt von Gabriel Borowski, wurde in der Aufführung zitiert. Dauer: 120 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Reżyser: Rafał Derkacz Tekst: Anna Domalewska Obsada: Michał J. Bajor, Krzysztof Satała, Jan Kowalewski Trzech aktorów. Różnych. Każdy marzy o tym samym – być najlepszym aktorem. Podejmują wyzwanie i stają do tej konkurencji. Trenują najlepiej jak potrafią, używają wszystkich dostępnych środków. No i co? Co to w ogóle znaczy i kto przyznaje medale w tej dziedzinie? Widzowie? Krytycy? My sami? Czy potrzeba występowania na scenie to zwyczajny akt próżności, czy może głęboka potrzeba bycia zrozumianym? Potrzeba, którą odczuwa każdy z nas, niezależnie od obranej ścieżki kariery. Czy zawód artystyczny tak bardzo różni się od innych zawodów? I czy współcześnie sztuka musi być „zaangażowana”, stawiać ważne pytania i odpowiadać na nie? A może zwykła dziecięca potrzeba dobrej zabawy zupełnie wystarczy by tworzyć sztukę? Nie wiadomo. Dużo pytań, mało odpowiedzi. Być może widownia będzie umiała znaleźć na te pytania odpowiedzi. Albo nie. W końcu ostatecznie to tylko teatr… Czas trwania: 60 min Wiek: 15 lat
01.05.2024
Klub Anonimowych Aktorów - i inni
reż. Rafał Derkacz
Klub Anonimowych Aktorów
SALA WIDOWISKOWA JCK
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 20:15
Theatersaal JCK, ul. Bankowa 28/30 20.15 Uhr„Klub der anonymen Schauspieler und Andere“, Regie Rafał Derkacz Klub der anonymen Schauspieler Regie: Rafał Derkacz Text: Anna Domalewska Darsteller: Michał J. Bajor, Krzysztof Satała, Jan Kowalewski Drei Schauspieler. Unterschiedliche. Jeder träumt von der gleichen Sache – der beste Schauspieler zu sein. Sie nehmen die Herausforderung an und stellen sich diesem Wettbewerb. Sie üben nach besten Kräften, nutzen alle ihnen zur Verfügung stehenden Mittel. Und was nun? Was bedeutet das überhaupt und wer vergibt die Medaillen in diesem Bereich? Das Publikum? Die Kritiker? Wir selbst? Ist das Bedürfnis, auf der Bühne aufzutreten, nur ein Akt der Eitelkeit, oder ist es ein tiefes Bedürfnis, verstanden zu werden? Ein Bedürfnis, das jeder von uns verspürt, unabhängig von der gewählten beruflichen Laufbahn. Unterscheidet sich der Beruf des Künstlers so sehr von anderen Berufen? Und muss die zeitgenössische Kunst „engagiert“ sein, wichtige Fragen stellen und beantworten? Oder ist das einfache Bedürfnis eines Kindes, Spaß zu haben, völlig ausreichend, um Kunst zu schaffen? Wir wissen es nicht. Viele Fragen, wenig Antworten. Vielleicht wird das Publikum die Antworten auf diese Fragen finden können. Oder auch nicht. Schließlich ist es ja nur Theater... Dauer: 60 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Kolektyw artystyczny C L O S E R scenografia i projekcje: Agata Konarska reżyseria, muzyka: Piotr Michalczuk produkcja: Paweł Bernadowski reżyseria świateł: Filip Niżyński występują: Agata Konarska i Piotr Michalczuk "Bohater tysiąca biomarkerów" - Spektakl opowiada historię Bryana Johnsona - amerykańskiego impresario, który każdą sekundę swojego życia postanowił podporządkować jednemu celowi – maksymalnemu spowolnieniu procesów starzenia w swoim ciele. To ubezwłasnowolnienie na rzecz zewnętrznie zaprojektowanego protokołu medycznego, na nowo definiuje fundamentalne pojęcia dotyczące ludzkiego życia - takich jak wolna wola, powołanie, czy dążenie do szczęścia. Z uwagi na dramatyczne okoliczności w życiu prywatnym, które doprowadziły Johnsona do tej decyzji oraz na fakt, iż za darmo dzieli się on swoim protokołem w Internecie – jest on przykładem archetypowego bohatera – herosa, który w swojej mającej mesjańskie cechy misji, porzuca skostniały porządek świata, by wyruszyć na wyprawę po złote runo, lub w tym przypadku – do źródła fontanny młodości. Uwięziony w labiryncie bezlitosnych dla jego ciała, matematycznych choreografii, opowiada o swojej misji. Twórcy wchodząc w polemikę z prezentowanymi w mediach motywacjami Bryana, posiłkują się środkami wyrazu teatru plastycznego, który nawiązuje do estetyki postinternetowej i posthumanistycznej. Czas trwania: 60 min Wiek: 15 lat
02.05.2024
Bohater tysiąca biomarkerów
reż. Piotr Michalczuk
Kolektyw Artystyczny C L O S E R
JCK MUFLON - SOBIESZÓW
UL. CIEPLICKA 172
GODZINA 17:00
JCK Muflon, ul. Cieplicka 172 17.00 Uhr „Der Held der tausend Biomarker“ Regie Piotr Michalczuk, Künstlerisches Kollektiv C L O S E R Bühenbild und Projektionen: Agata Konarska Regie, Musik: Piotr Michalczuk Produktion: Paweł Bernadowski Lichtregie: Filip Niżyński Darsteller: Agata Konarskaund Piotr Michalczuk „Held der tausend Biomarker“.Das Stück erzählt die Geschichte von Bryan Johnson, einem amerikanischen Impresario, der beschlossen hat, jede Sekunde seines Lebens einem einzigen Ziel unterzuordnen – den Alterungsprozess in seinem Körper so weit wie möglich zu verlangsamen. Diese Entmündigung zugunsten eines von außen angelegten medizinischen Protokolls definiert grundlegende Konzepte des menschlichen Lebens neu – wie den freien Willen, die Berufung und das Streben nach Glück. Angesichts der dramatischen Umstände in seinem Privatleben, die Johnson zu dieser Entscheidung veranlasst haben, und der Tatsache, dass er sein Protokoll kostenlos im Internet verbreitet, verkörpert er den archetypischen Helden, der auf seiner messianischen Suche die verknöcherte Weltordnung verlässt, um sich auf die Suche nach dem goldenen Vlies, in diesem Fall dem Jungbrunnen, zu begeben. Gefangen in einem Labyrinth aus mathematischen Choreografien, die seinen Körper gnadenlos fesseln, erzählt er von seiner Mission. Die Künstler polemisieren mit den in den Medien dargestellten Beweggründen von Bryan, indem sie sich der Ausdrucksmittel des plastischen Theaters bedienen, das auf die Ästhetik des Post-Internets und des Post-Humanismus verweist. Dauer: 60 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Scenariusz, reżyseria, choreografia, światło: Marcin Herich Współpraca nad opracowaniem kostiumów i choreografią: zespół Współpraca przy aranżacji przestrzeni i scenografii: Cezary Kruszyna Opracowanie i tekst wykładu: Natalia Kruszyna Występują: Alina Bachara, Daniel Dyniszuk, Katarzyna Gogacz, Grzegorz Król, Cezary Kruszyna, Natalia Kruszyna, Zuzanna Łapka, Krystyna Szymura, Karolina Wosz Muzyka: Ludwik van Beethoven, Marlene Dietrich, Jeremy Healy, Janis Joplin, Camille Saint-Saëns, Ryūichi Sakamoto, Arnold Schönberg, Mischa Spoliansky, Richard Strauss, The Art of Noise Przedstawienie pod tytułem „Umarłam ze szczęścia” jest kolejnym z cyklu przedstawień Teatru A Part, zainspirowanych historią i duchem miejsca, w którym pracuje na co dzień Marcin Herich i jego zespół w Katowicach oraz estetyką i konwencją kabaretu artystycznego pierwszej połowy XX wieku. W obecnej siedzibie Teatru A Part w latach 1907-1915 działo jedno z pierwszych niemych kin w Katowicach, zaś w latach 1940-1944 działał niemiecki kabarett Künstlerspiele. Poza kilkoma zdjęciami wnętrza kabaretu, które przetrwały na pocztówkach oraz informacją o godzinach występów w niemieckiej prasie, nie zachowały się żadne inne ślady po tamtym variete. Nie wiemy nic na temat programu i charakteru odbywających się tam pokazów. Jednak wiedza na temat tego typu przedstawień w innych miastach ówczesnej Europy oraz uporczywa obecność Zeitgeist sprawia, że w kolejnych spektaklach guasi-kabaretowego cyklu, który stanowi osobny nurt w twórczości A Partu, dokonujemy swoistej archeologii spirytystycznej i fikcyjnie rekonstruujemy kabaretowe „numery” naszych artystycznych antenatów, mieszając je ze współczesnością i stylem przedstawień Teatru A Part. Dotąd powstały trzy spektakle nurtu: „Künstlerspiele. Sceny z Wielkiej Wojny” (2014), „W dżungli historii. Variete” (2015) i „Ostatnie dni ludzkości” wg Karla Krausa (2018), do którego muzykę napisał słynny brechtowski kabaret muzyczny The Tiger Lillies. Spektakl nie jest biografią Berber. Pojawiające się w podtytule słowa „życie i śmierć” odnoszą się do dwóch zwalczających się żywiołów, przeplatających się z obłąkańczą intensywnością w losach artystów tamtej epoki, balansujących na krawędzi jak pięćdziesiąt lat później artyści epoki dzieci-kwiatów i poeci przeklęci. Anita Berber i jej losy są jedną z najbardziej jaskrawych manifestacji „życia jako dzieła sztuki” - jednego z ideałów awangardy. Anita Berber znana jest dzisiaj przede wszystkim jako „naga tancerka”. Jej twórczość, choć manifestowała się również przez sceniczną nagość, dotyczyła trudów i mroków egzystencji. Berber mówiła: „Tańczę śmierć, chorobę, poronienie, syfilis, szaleństwo, umieranie, niedołężność, samobójstwo”. Z tego napięcia rodziła się nowa, niepokojąca, do trzewi prawdziwa sztuka. Z perspektywy sztuki współczesnej można powiedzieć, że Berber była i jest prekursorką i matką chrzestną współczesnego cielesnego performensu. Czas trwania: 60 min Wiek: 18 lat
02.05.2024
Umarłam ze szczęścia
reż. Marcin Herich
Teatr A Part
TEATR IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA
AL. WOJSKA POSLKIEGO 38
GODZINA 18:30
Cyprian-Kamil Norwid-Theater in Jelenia Góra, Aleja Wojska Polskiego 38 18.30 Uhr„Ich bin vor Glück gestorben “Regie Marcin Herich, Theater A Part Bühnenbuch, Regie, Choreographie, Licht: Marcin Herich Zusammenarbeit an Kostümen und Choreografie: das Team Zusammenarbeit am Arrangement von Raum und Bühnenbild: Cezary Kruszyna Bearbeitung und Text des Vortrags: Natalia Kruszyna Darsteller: Alina Bachara, Daniel Dyniszuk, Katarzyna Gogacz, Grzegorz Król, Cezary Kruszyna, Natalia Kruszyna, Zuzanna Łapka, Krystyna Szymura, Karolina Wosz Musik: Ludwik van Beethoven, Marlene Dietrich, Jeremy Healy, Janis Joplin, Camille Saint-Saëns, Ryūichi Sakamoto, Arnold Schönberg, Mischa Spoliansky, Richard Strauss, The Art of Noise Die Aufführung mit dem Titel „Ich bin vor Glück gestorben“ ist eine weitere in einer Reihe von Produktionen des Theaters A Part, die von der Geschichte und dem Geist des Ortes inspiriert sind, an dem Marcin Herich und sein Ensemble in Kattowitz täglich arbeiten, sowie von der Ästhetik und den Konventionen des künstlerischen Kabaretts der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts. In den heutigen Räumlichkeiten des Theaters A Part befand sich zwischen 1907 und 1915 eines der ersten Stummfilmkinos in Kattowitz und zwischen 1940 und 1944 das deutsche Kabarett Künstlerspiele betrieben wurde. Abgesehen von einigen auf Postkarten überlieferten Fotografien des Kabaretts und Informationen über die Vorstellungszeiten in der deutschen Presse sind keine weiteren Spuren dieses Varietés erhalten geblieben. Wir wissen nichts über das Programm oder die Art der Vorstellungen, die dort stattfanden. Unser Wissen über derartige Veranstaltungen in anderen Städten Europas zu jener Zeit und die anhaltende Präsenz des Zeitgeistes führen jedoch dazu, dass wir in den aufeinanderfolgenden Aufführungen der quasi Kabarett-Reihe, die einen separaten Strang in der Arbeit von A Part darstellt, eine Art geistige Archäologie betreiben und die kabarettistischen „Nummern“ unserer künstlerischen Vorfahren fiktiv rekonstruieren, indem wir sie mit der Zeitgemäßheit und dem Stil der Aufführungen des A Part Theaters vermischen. Bislang wurden drei Aufführungen der Strömung produziert: „Künstlerspiele. Szenen aus dem Großen Krieg“ (2014), „Im Dschungel der Geschichte. Varieté“ (2015) und „Die letzten Tage der Menschheit“ nach Karl Kraus (2018), mit Musik des berühmten Brecht'schen Musikkabaretts The Tiger Lillies. Das Stück ist keine Biografie von Berber. Die Worte „Leben und Tod“, die im Untertitel auftauchen, beziehen sich auf die beiden gegensätzlichen Elemente, die mit wahnsinniger Intensität im Schicksal der Künstler jener Zeit verwoben sind und auf der Kippe stehen wie die Künstler der Blumenkinderzeit und die verfluchten Dichter fünfzig Jahre später. Anita Berber und ihr Schicksal ist eine der deutlichsten Manifestationen des „Lebens als Kunstwerk“– eines der Ideale der Avantgarde. Anita Berber ist heute vor allem als „Nackttänzerin“bekannt. Ihr Werk, das sich auch durch Nacktheit auf der Bühne manifestiert, befasst sich mit den Härten und der Dunkelheit der Existenz. Berber sagte: „Ich tanze den Tod, die Krankheit, die Fehlgeburt, die Syphilis, den Wahnsinn, das Sterben, die Gebrechlichkeit, den Selbstmord“. Aus dieser Spannung heraus entstand eine neue, verstörende, bis ins Innerste wirkliche Kunst. Aus der Sicht der zeitgenössischen Kunst kann man sagen, dass Berber die Vorläuferin und die Patin der zeitgenössischen körperlichen Performance war und ist. Dauer: 60 Min. Freigegeben ab 18Jahren
Scenariusz i reżyseria: Jakub Jakubiec / Jan Łuć Dramaturgia: Jan Łuć Reżyseria dźwięku: Piotr Klauza Reżyseria światła: Szymon Stęchły Video: Jakub Dylewski / Paweł Banaszczyk Visuals: Adrianna Urbańska Produkcja: Marta Stefaniak obsada: Oliwia Adamowicz, Jakub Jakubiec, Monika Markowska, Kirył Pietruczuk, Jakub Sierenberg, Hubert Sycz, Bogumiła Trzeciakowska “Zapraszamy za kulisy działania stacji telewizyjnej w czasach, w których informacja stała się assetem numer jeden, wyprzedzając o kilka pozycji ropę, broń i energię elektryczną. Stojąc na skraju nowego rozdania po zmianie władzy zespół RzeczowejTV musi zweryfikować zasady panujące w studiu, zawieszonym w przestrzeni pomiędzy rozrywką i polityką. – jak się do siebie zwracać a od kogo się odwrócić – – z kim trzymać a co zatrzymać tylko dla siebie – – jak zawalczyć o siebie żeby otwarcie nie walczyć z nikim – Każdy ma swoją strategię, gra w grę w której zasady zdają się zmieniać w toku grania. Nie da się do końca stwierdzić co jest rzeczywistością, a co jedynie edytowalną narracją. W tej grze o władzę nie ma stron, są za to perspektywy. Widzowie – zastanówcie się – która jest prawdziwa? Tego, kto ma władzę? Ale czym jest władza? Tylko życzeniem spełnionym przez kogoś ?BOSS? kto legitymizuje nam ją swoją nad nami dominacją On ?BÓG? i nasza zależność od niego tworzą iluzję, że sami zyskujemy kontrolę nad kim innym. Łańcuch kontroli. Łańcuch zależności. “ Czas trwania: 90 min Wiek: 15 lat
02.05.2024
Prawdy za grosz
reż. Jakub Jakubiec/Jan Łuć
Teatr Bez Kontekstu
SALA WIDOWISKOWA JCK
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 20:00
Theatersaal JCK, ul. Bankowa 28/30 20.00 Uhr „Wahrheit nicht für einen Groschen“ Regie Jakub Jakubiec/Jan Łuć, Theater Bez Kontekstu Bühnenbuch und Regie: Jakub Jakubiec / Jan Łuć Dramaturgie: Jan Łuć Tonregie: Piotr Klauza Lichtregie: Szymon Stęchły Video: Jakub Dylewski / Paweł Banaszczyk Visuals: Adrianna Urbańska Produktion: Marta Stefaniak Darsteller: Oliwia Adamowicz, Jakub Jakubiec, Monika Markowska, Kirył Pietruczuk, Jakub Sierenberg, Hubert Sycz, Bogumiła Trzeciakowska Werfen Sie einen Blick hinter die Kulissen eines Fernsehsenders in einer Zeit, in der Informationen zum wichtigsten Gut geworden sind, noch vor Öl, Waffen und Strom. Nach dem Machtwechsel steht das Team von RzeczowaTV vor einem neuen Geschäft und muss die Regeln des Studios zwischen Unterhaltung und Politik überdenken. - wie man sich gegenseitig anspricht und von wem man sich abwendet - mit wem man halten und was man für sich behalten soll - wie man für sich selbst kämpft um mit niemand offen zu streiten. Jeder hat seine eigene Strategie und spielt ein Spiel, bei dem sich die Regeln im Laufe des Spiels zu ändern scheinen. Es ist unmöglich, genau zu wissen, was Realität ist und was nur ein bearbeitbares Narrativ ist. In diesem Machtspiel gibt es keine Seiten, sondern nur Perspektiven. Betrachter! Fragen Sie sich: welche ist die echte? Diejenige, die die Macht hat? Aber was ist Macht? Nur ein Wunsch, der von jemand erfüllt wird? Ein BOSS? der sie uns gegenüber mit seiner Herrschaft über uns legitimiert? Er? GOTT? Er und unsere Abhängigkeit von ihm schaffen die Illusion, dass wir selbst die Kontrolle über jemand anderen erlangen. Eine Kette der Kontrolle. Eine Kette von Abhängigkeiten. Dauer: 90 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Osoby twórcze: Malwina Czekaj Scenariusz, reżyseria, video: Aga Błaszczak Muzyka, sound design: Rafał Ryterski Światło: Filip Niżyński Obsada: Malwina Czekaj osoba boska, osoba ludzka, płeć, tożsamość Spektakl to rodzaj introspektywnej rozmowy Osoby Bohaterskiej z Osobą Boską, skupiającej się na zagadnieniach wiary, tożsamości, płci i seksualności. Osoba bohaterska zmaga się z konfliktami wewnętrznymi dotyczącymi swojej seksualności i płci w kontekście religijnym. I cóż na to Osoba Boska? Punktem wyjściowym tegoż zdarzenia scenicznego jest płynność tożsamości oraz kwestionowanie tradycyjnego, stereotypowego jej pojmowania. Założyłośmy również, że płeć, tożsamość czy orientacja są nie tylko performowane, ale także mogą być świadomie manipulowane i redefiniowane. Podczas pracy przyjęłośmy kolektywny model pracy, który stanowi także badanie płynności ról w procesie twórczym poprzez zerwanie z tradycyjnym czysto hierarchicznym i patriarchalnym systemem pracy w filmie i teatrze. Czas trwania: 60 min Wiek: 15 lat
03.05.2024
Modlitwa pod cudowną
mozaiką w kościele parafialnym
pod wezwaniem Samej Siebie
reż. Aga Błaszczak
Stowarzyszenie PPLverse
JCK MUFLON - SOBIESZÓW
UL. CIEPLICKA 172
GODZINA 16:30
JCK Muflon, ul. Cieplicka 172 16.30 Uhr„Gebet unter dem wundertätigen Mosaik in der Selbst-Pfarrkirche“RegieAga BłaszczakVerein PPLverse, Kreative Personen: Malwina Czekaj Bühnenbuch, Regie, Video: Aga Błaszczak Musik, Sound-Design: Rafał Ryterski Licht: Filip Niżyński Darsteller: Malwina Czekaj göttliche Person, menschliche Person, Geschlecht, Identität Die Performance ist eine Art introspektives Gespräch zwischen der Heroischen Person und der Göttlichen Person, in dem es um Fragen des Glaubens, der Identität, des Geschlechts und der Sexualität geht. Die Heroische Person kämpft mit inneren Konflikten bezüglich ihrer Sexualität und ihrem Geschlecht in einem religiösen Kontext. Und was sagt die Göttliche Person dazu? Ausgangspunkt dieses Bühnenereignisses ist die Fluidität von Identität und die Infragestellung des traditionellen, stereotypen Verständnisses davon. Wir sind auch davon ausgegangen, dass Geschlecht, Identität oder Orientierung nicht nur performativ sind, sondern auch bewusst manipuliert und neu definiert werden können. Während der Arbeit haben wir ein kollektives Arbeitsmodell gewählt, das auch eine Erkundung der fließenden Rollen im kreativen Prozess darstellt, indem es mit dem traditionellen, rein hierarchischen und patriarchalischen Arbeitssystem in Film und Theater bricht. Dauer: 60 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Scenariusz i reżyseria: Teatr Porywacze Ciał Muzyka: Natalia Natsq Markowska Piosenka: Katarzyna Pawłowska Występują w spektaklu: Katarzyna Pawłowska, Halina Soja, Martyna Czerw, Hela Dys, Paweł Federowicz Technika: Franciszek Niemczewski ( studenci Aktorskiego Studio Osobowości Teatru Porywacze Ciał ) u FREDRY z Teatru Fredry w Gnieźnie, z systematycznych warsztatów prowadzonych przez Katarzynę Pawłowską.) Technika: Franciszek Niemczewski Technika i konsultacja artystyczna: współtwórca, aktor i reżyser Teatru Porywacze Ciał - Maciej Adamczyk Występują w filmie: Halina Soja, założyciele OŚRODKA SAMADHI (Jola i Dariusz Wesołowscy), Martyna Czerw, Marianna Jastrząb, Anastazja Saszan Marciniak, Zofia Owczarek, Jeremi Rekiel, Paweł Federowicz Maciej Adamczyk Jakub Mróz, projektsuknia.pl/Żaneta Siekierska, Łukasz Buhl HAIR STUDIO/ Łukasz Buhl, Ewa Kijuć, Hela Dys, Aleksandra Grabowska-Szych, Artur Szych, Maria Komar, Halszka Różalska, Karolina Jaroszewska, Filip Rutkowski „NUO” to najnowszy spektakl Teatru Porywacze Ciał; odwrotność słowa „OUN”, a jednocześnie tytułu spektaklu z 2007r i skrótu od OBWODOWEGO UKŁADU NERWOWEGO, kiedy aktorka wchodziła w interakcje z publicznością używając przedmiotów z wcześniej przygotowanej instalacji. Aktorka miała wpływ na działania publiczności, której pozwalała sobą manipulować, ale to ona decydowała o granicy wspólnej zabawy. Wówczas scenografią była ziemia wypełniająca przestrzeń sceniczną. Integralną częścią „NUO” jest film stworzony przez Blankę Kęstowicz, gdzie bohaterka występuje głównie w plenerze. W „NUO”aktorka zdecydowała się opuścić wykreowaną przestrzeń teatralną i poszukać inspiracji w naturalnej scenerii ścierniska, łąki i krajobrazu bliskiej jej góry Ślęży. Postanowiła nawiązać dialog m.in. z kamieniem, ze świerszczem, słońcem, a także odnaleźć w sobie na nowo „wewnętrzne dziecko”, które czerpie przyjemność z improwizowanej zabawy. Jednak i tak sam film nie wystarcza, aby skonfrontować się ze samą sobą. Do tego potrzebna jest improwizacja sceniczna w kontekście filmu i nawiązanie relacji z widzami. Zarówno w filmie jak i na scenie- rzeczywistość łączy się i przeplata z baśnią. Aktorka wciela się w postacie sceniczne, a także role życiowe. Kreuje na bieżąco wymyślony przez siebie świat, który poddaje się jej woli. W języku istriackim „nuo” oznacza NOWE. Czas trwania: 50 min Wiek: 15 lat
03.05.2024
NUO
reż. Teatr Porywacze Ciał
Teatr Porywacze Ciał
TEATR IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA
AL. WOJSKA POSLKIEGO 38
GODZINA 18:00
Cyprian-Kamil Norwid-Theater in Jelenia Góra, AlejaWojska Polskiego 38 18.00 Uhr„NUO“Regie Theater Porywacze Ciał Bühnenbuch und Regie: Theater Porywacze Ciał Musik: Natalia Natsq Markowska Lied: Katarzyna Pawłowska Bühnendarsteller: Katarzyna Pawłowska, Halina Soja, Martyna Czerw, Hela Dys, Paweł Federowicz Technik: Franciszek Niemczewski (Studenten des Schauspielstudios der Persönlichkeit des Theaters Porywacze Ciał bei FREDRO vom Fredro-Theater in Gnesen, Teilnehmer des regelmäßig stattfindenden Workshops von Katarzyna Pawłowska.) Technik: Franciszek Niemczewski Technik und künstlerische Beratung: Mitbegründer, Darsteller und Regisseur des Theaters Porywacze Ciał Maciej Adamczyk Filmdarsteller: Halina Soja, Begründer des Zentrums SAMADHI (Jola und Dariusz Wesołowski), Martyna Czerw, Marianna Jastrząb, Anastazja Saszan Marciniak, Zofia Owczarek, Jeremi Rekiel, Paweł Federowicz, Maciej Adamczyk, Jakub Mróz, projektsuknia.pl/ Żaneta Siekierska, Łukasz Buhl HAIR STUDIO/ Łukasz Buhl, Ewa Kijuć, Hela Dys, Aleksandra Grabowska-Szych, Artur Szych, Maria Komar, Halszka Różalska, Karolina Jaroszewska, Filip Rutkowski „NUO“ ist die jüngste Performance des Theaters Porywacze Ciał; die Umkehrung des Wortes „OUN“, das polnische Abkürzung für das PERIPHERE NERVENSYSTEM ist und Titel der Performance von 2007 war, in dem die Schauspielerin mit dem Publikum interagierte, indem sie Objekte aus einer vorbereiteten Installation benutzte. Die Schauspielerin beeinflusste die Handlungen des Publikums, das sie selbst manipulieren durfte, aber es war das Publikum, das gemeinsam die Grenzen des Stücks bestimmte. Damals war die Szenografie der Boden, der den Bühnenraum ausfüllte. Ein integraler Bestandteil von „NUO“ ist ein von Blanka Kęstowicz geschaffener Film, in dem die Figur hauptsächlich im Freien auftritt. In „NUO“ beschloss die Schauspielerin, den geschaffenen Theaterraum zu verlassen und sich von der Naturlandschaft der Stoppelfelder, der Wiesen und der Landschaft des Ślęża-Gebirges in ihrer Nähe inspirieren zu lassen. Sie beschloss, unter anderem mit Steinen, Grillen und der Sonne in Dialog zu treten und ihr inneres Kind wiederzuentdecken, das Freude am improvisierten Spiel hat. Dennoch reicht der Film allein nicht aus, um sich mit sich selbst zu konfrontieren. Dazu bedarf es der Bühnenimprovisation im Kontext des Films und der Herstellung einer Beziehung zum Publikum. Sowohl im Film als auch auf der Bühne wird die Realität mit dem Märchen kombiniert und verwoben. Die Schauspielerin verkörpert sowohl Bühnenfiguren als auch Lebensrollen. Sie erschafft im Handumdrehen eine von ihr erfundene Welt, die sich ihrem Willen unterwirft. In der istrischen Sprache bedeutet „nuo“ NEU. Dauer: 50 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Reżyseria: Marta Bratuś Scenografia: Ada Duda Muzyka: Hubert Walkowski Opieka pedagogiczna: dr Wojciech Brawer Obsada: Dominika Budzianowska - Mentorka Dominika Zachoszcz - Eve Spektakl jest inspirowany zbiorem wywiadów Eve Ensler pt. "Monologi waginy" oraz popularnym programem telewizyjnym "Projekt lady". Skonfrontowanie tych skrajnych tekstów kultury stanowi punkt wyjścia do rozmowy o podejściach do tematu kobiecej seksualności. Z jednej strony mamy postać Eve - wyzwolonej kobiety, niebojącej się rozmawiać o częściach kobiecego ciała, z czułością podchodzącej do ludzkiej intymności. Z drugiej - postać Mentorki - przedstawicielkę "kobiecej etykiety", zagubionej wśród zasad savoir vivre, których nigdy nie "przefiltrowała" przez siebie. W spektaklu skupiamy się na celebrowaniu kobiecości i seksualności. Sprawdzimy, co może się wydarzyć podczas spotkania kobiet, obciążonych swoimi traumami i doświadczeniami. Czy jedyną możliwością jest konflikt, czy może uda się nawiązać dialog? Główną ideą spektaklu jest odtabuizowanie tego, co społecznie ukryte i owiane tajemnicą. Pomogą nam w tym humor, taniec i plastyczny język teatru. Czas trwania: 40 min Wiek: 15 lat
03.05.2024
Projekt Lejdi
reż. Marta Bratuś
Akademia Sztuk Teatralnych im. ST. Wyspiańskiego w Krakowie filia we Wrocławiu
SALA WIDOWISKOWA JCK
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 19:30
Theatersaal JCK, ul. Bankowa 28/30 19.30 „Projekt Lejdi“ Regie Marta Bratuś, Stanisław-Wyspiański- Akademie der Theaterkünste in Krakau, Filiale in Breslau. Regie: Marta Bratuś Bühnenbild: Ada Duda Musik: Hubert Walkowski Pädagogische Betreuung: Dr. Wojciech Brawer Darsteller: Dominika Budzianowska– Mentorin Dominika Zachoszcz– Eve Die Performance ist inspiriert von Eve Enslers Interviewsammlung „Die Vagina-Monologe“ und der populären Fernsehsendung „Das Projekt Lady“. Die Konfrontation dieser extremen kulturellen Texte ist der Ausgangspunkt für ein Gespräch über den Umgang mit dem Thema weibliche Sexualität. Auf der einen Seite haben wir die Figur der Eva – eine befreite Frau, die sich nicht scheut, über die Teile des weiblichen Körpers zu sprechen und sich der menschlichen Intimität mit Zärtlichkeit nähert.Auf der anderen Seite die Figur der Mentorin – eine Vertreterin der „weiblichen Etikette“, die sich in den Regeln des Savoir-vivre verliert, die sie selbst nie „gefiltert“ hat. In der Aufführung konzentrieren wir uns auf die Zelebrierung von Weiblichkeit und Sexualität. Wir werden untersuchen, was passieren kann, wenn Frauen, die durch ihre Traumata und Erfahrungen belastet sind, zusammenkommen. Ist der Konflikt die einzige Option, oder kann ein Dialog hergestellt werden? Die Hauptidee der Performance ist es, das gesellschaftlich Verborgene und Geheimnisvolle zu entschlüsseln. Dies wird durch Humor, Tanz und die plastische Sprache des Theaters unterstützt. Dauer: 40 Min. Freigegeben ab 15 Jahren
Pomysł i realizacja: Fundacja Gra/nice Reżyseria: Dorota Abbe Tekst: Kuba Kapral Scenografia: Grupa Mixer Muzyka: Grzegorz Mazoń Choreografia: Ilona Gumowska Obsada: Łukasz Batko, Masza Lesiak-Batko, Żaneta Małkowska, Piotr Mokrzycki "Ostatni sen Eugenii / Eugenias letzter Traum" to spektakl o obozie na ul. Przemysłowej w Łodzi (Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt), który funkcjonował od grudnia 1942 do stycznia 1945 roku na terenie łódzkiego getta. Główną osią spektaklu jest postać Eugenii Pol vel Genowefy Pohl - wachmanki obozu. Jej dwoista natura, totalne wyparcie swoich zbrodni, jej wersja zdarzeń w zderzeniu ze wspomnieniami więźniów opisujących Pohl jako wyjątkowo okrutną sadystkę, stała się punktem wyjścia do teatralnych poszukiwań . Twórcy pragną zadać pytania dotyczące historii i jej związku z teraźniejszością, mechanizmów pamięci, niepamięci i wyparcia, odwiecznych dylematów granic dobra i zła, związku kata i ofiary. Partnerami wydarzenia byli: Teatr Pinokio w Łodzi, Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi, Fundacja NA MARGINESIE oraz Fabryka Sztuki w Łodzi. Spektakl zrealizowany w ramach programu OFF Polska organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz ze środków Miasta Łodzi. Czas trwania: 70 min Wiek: 16 lat
04.05.2024
Ostatni sen Eugenii
Eugenias letzter Traum
reż. Dorota Abbe
Fundacja Gra/nice
SALA WIDOWISKOWA JCK
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 19:30
Theatersaal JCK, ul. Bankowa 28/30 19.30 Uhr „Ostatni sen Eugenii/Eugenias letzter Traum“, Regie Dorota Abbe, Stiftung Gra/nice Idee und Umsetzung: Stiftung Gra/nice Regie: Dorota Abbe Text: Kuba Kapral Bühnenbild: Grupa Mixer Musik: Grzegorz Mazoń Bühennbewegung: Ilona Gumowska Darsteller: Łukasz Batko, Masza Lesiak-Batko, Żaneta Małkowska, Piotr Mokrzycki „OstatnisenEugenii / Eugenias letzter Traum“ist ein Theaterstück über das Lager in der Przemyslowa-Straße in Litzmannstadt (Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt), das von Dezember 1942 bis Januar 1945 auf dem Gelände des Ghettos Litzmannstadt betrieben wurde. Im Mittelpunkt der Aufführung steht die Figur der Eugenia Pol alias Genowefa Pohl – einer Lagerwächterin. Ihre zwiespältige Natur, die totale Verleugnung ihrer Verbrechen, ihre Version der Ereignisse, die den Erinnerungen von Häftlingen gegenübergestellt wird, die Pohl als außergewöhnlich grausame Sadistin beschreiben, wurde zum Ausgangspunkt für die theatrale Erkundung. Die Macher wollten Fragen zur Geschichte und ihrer Beziehung zur Gegenwart, zu den Mechanismen des Erinnerns, des Vergessens und der Verleugnung, zu den ewigen Dilemmata der Grenzen von Gut und Böse, zur Beziehung zwischen Henker und Opfer stellen. Die Partner der Veranstaltung waren das Pinocchio-Theater in Łódź, das Marek-Edelman-Zentrum für Dialog in Łódź, die Stiftung NA MARGINESIE und FabrykaSztuki in Łódź. Die Aufführung fand im Rahmen des Programms OFF Polska statt, das vom Zbigniew-Raszewski-Theaterinstitut in Warschau organisiert wurde. Kofinanziert durch das Ministerium für Kultur und Nationales Erbe und die Stadt Łódź. Dauer: 70 Min. Freigegeben ab 16 Jahren
Ela Chowaniec Dramatopisarka, dramaturżka, badaczka dramaturgii tańca. Debiutowała jako autorka w 2007 roku i od tamtej pory nieustannie pisze i tworzy dramaty sceniczne. Jej sztuki były wystawiane w Polsce i za granicą, tłumaczone na języki: angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, białoruski, ukraiński, rumuński, węgierski. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie teatru (2009/2020), laureatka nagrody Konkursu Na Wystawienie Sztuki Współczesnej 2022/23. Uwielbia dramat jako formę, bo łączy ukochaną literaturę i poezję z fascynującą matematyką kompozycji. Od 2013 do 2022 roku pracowała w tandemie artystycznym z czeskim reżyserem i scenografem Markiem Zakosteleckym - tworząc nagradzane spektakle dla dzieci i rodzin. Ta współpraca przyniosła autorce warsztat narzędzi formy i wzbogaciła pisanie o solidne doświadczenie sceniczne. Od 2014 roku interesuje się dramaturgią form ruchowych. Zajmuje się badaniami nad dramaturgią i kompozycją tańca. Prowadzi warsztaty dla tancerzy, ucząc komponowania i struktur spektakli tanecznych. Wykłada dramaturgię tańca/ struktury choreograficzne na kierunku choreografia, na Akademii Muzycznej w Łodzi. Od zawsze miłośniczka natury i wszystkiego, co żywe i prawdziwe. Można ją spotkać nie tylko w teatrze czy tańcu, ale też o świcie, nad morzem, przy wschodzie słońca.
04.05.2024
Czytanie performatywne:
Nie umiera się w maju
[re]interpretacje Dramat[now!]
tekst: Elżbieta Chowaniec
KLUB KWADRAT
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 17:30
Klub Kwadrat, ul. Bankowa 28/30 17.30 Uhr[Re]kreationMusik_neue Klänge Performatives Lesen, Workshopshow im Rahmen von [Re]interpretationvon Drama[now!] ElżbietaChowaniec„Man stirbt nicht im Mai“ Ela Chowaniec Dramatikerin, Theaterautorin und Forscherin für Tanzdramaturgie. Sie debütierte 2007 als Autorin und schreibt und produziert seither Bühnendramen. Ihre Stücke wurden in Polen und im Ausland inszeniert und ins Englische, Deutsche, Italienische, Russische, Weißrussische, Ukrainische, Rumänische und Ungarische übersetzt. Sie ist zweimalige Stipendiatin des Ministeriums für Kultur und Nationales Erbe im Bereich Theater (2009/2020) und Preisträgerin des Wettbewerbs für die Inszenierung zeitgenössischer Kunst 2022/23. Sie liebt das Drama als Form, da es ihre geliebte Literatur und Poesie mit der faszinierenden Mathematik der Komposition verbindet. Von 2013 bis 2022 arbeitete sie in einem künstlerischen Tandem mit dem tschechischen Regisseur und Bühnenbildner Marek Zakostelecky zusammen und schuf preisgekrönte Stücke für Kinder und Familien. Diese Zusammenarbeit brachte der Autorin das Instrumentarium der Form und bereicherte ihr Schreiben mit solider Bühnenerfahrung. Seit 2014 interessiert sie sich für die Dramaturgie von Bewegungsformen. Sie forscht in den Bereichen Tanzdramaturgie und Komposition. Sie leitet Workshops für Tänzerinnen und Tänzer, in denen sie die Komposition und Strukturen von Tanzperformances vermittelt. Sie unterrichtet Tanzdramatur-gie/choreografische Strukturen an der Fakultät für Choreografie an der Musikakademie in Łódź. Sie war schon immer eine Liebhaberin der Natur und all dessen, was lebendig und real ist. Man kann sie nicht nur im Theater oder beim Tanz treffen, sondern auch in der Morgendämmerung, am Meer, bei Sonnenaufgang.
29-30.04.2024
Agnieszka Wolny-Hamkało Agnieszka Wolny-Hamkało – ur. w 1979 poetka, autorka powieści, sztuk teatralnych i książek dla dzieci. Autorka antologii opowiadań, kuratorka Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia za „Spamy miłosne”, laureatka nagrody PS IBBY za „LatoAdeli” (Książka Roku 2019). Nominowana do nagrody Literacka Podróż Hestii za powieść „Po śladach”. Redaktorka przełożonych przez Zofię Bałdygę czeskich „Sąsiadek”. Tłumaczka ukraińskiej poetki Hanny Osadko ( wyd. Pogranicze) Redaktorka i współzałożycielka społeczno-poetyckiego pisma „Zakład”. Redaktorka „Notatnika Literackiego”. Jej sztuki były wystawiane m.in. w Teatrze Polskim, Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego, Teatrze Dramatycznym w Warszawie, Teatrze Muzycznym Capitol, Teatrze Grotowskiego (w ramach MFO). „Dzień dobry wszyscy umrzemy” zekranizowano w cyklu Teatroteka. Doktorantka IBL PAN. Członkini zespołu badawczego Archiwum Kobiet IBL PAN. Od trzech lat prowadzi interdyscyplinarne seminaria humanistyczne we Wrocławiu. Naukowo zajmuje się kampem w nowej poezji polskiej.
[re]interpretacje
Lekcja czytania
Spotkania w Jeleniogórskich Liceach Ogólnokształcących
Agnieszka Wolny-Hamkało
JELENIOGÓRSKIE
LICEA OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
29.–30.04.2024 [Re]interpretation–Lesestunde Treffen in allgemeinbildenden Oberschulen in Jelenia Góra Agnieszka Wolny-Hamkało Agnieszka Wolny-Hamkałoist 1979 geborene Dichterin, Autorin von Romanen, Theaterstücken und Kinderbüchern. Sie ist Autorin einer Anthologie von Kurzgeschichten und Kuratorin des Internationalen Festivals des Geschichtenerzählens. Sie wurde für den Literarischen Preis Gdyniafür „Love Spams“ und für den Hestia-Preis Literarische Reise für ihren Roman „Auf den Spuren“ nominiert und bekam den Preis PS IBBY für „Adelas Sommer“ (Buch des Jahres 2019).Sie ist auch Herausgeberin der von Zofia Bałdyga aus dem Tschechischen übersetzten „Nachbarinnen“. Sie übersetzte Gedichte der ukrainischen Dichterin Hanna Osadko (Verlag Pogranicze) und ist Herausgeberin und Mitbegründerin der Zeitschrift für Soziales und Poesie „Zakład“. Sie gibt „NotatnikLiteracki“ heraus. Ihre Stücke wurden u. a. im TheaterPolski, Dramatisches Szaniawski-Theater, im Dramatischen Theater in Warschau, im Musiktheater Capitolund im Grotowski-Theater aufgeführt. „Guten Tag, wir werden alle sterben“ wurde im Rahmen der Reihe Teatroteka verfilmt. Zur Zeit ist sie Promotionsstudentin an der Polnischen Akademie der Wissenschaften. Sie ist Mitglied des Forschungsteams des Frauenarchivs des IBL PAN. Seit drei Jahren leitet sie interdisziplinäre geisteswissenschaftliche Seminare in Wrocław. Ihr Forschungsinteresse gilt unter anderem dem Camp in der neuen polnischen Dichtung.
30.04.2024
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zaprasza na wystawę finalistów i laureatów IX edycji Konkursu Fotografii Teatralnej. Wystawę można oglądać od 30.04 do 17.05.2024 w Galerii Korytarz przy ul. Bankowej 28/30. Wystawa prezentuje prace finalistów i laureatów IX edycji Konkursu Fotografii Teatralnej organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Na ekspozycję składają się fotografie zgłoszone w trzech kategoriach: teatralne zdjęcie sezonu, zestaw dokumentacyjny z przedstawienia, którego premiera odbyła się w sezonie 2022/2023 oraz architektura teatralna. W wystawie biorą udział prace: Jeremiego Astaszowa, Iwony Bandzarewicz, Sebastiana Góry, HaWy, Przemysława Jendroski, Karoliny Jóźwiak, Wojciecha Karlińskiego, Joanny Miklaszewskiej-Sierakowskiej, Anny Niemiec, Anny Nowak, Tobiasza Papuczysa, Rafała Skwarka, Macieja Stobierskiego, Dawida Stube, Wojciecha Szabelskiego, Sebastiana Szostka, Filipa Wierzbickiego, Michała Zięby. Laureatów i finalistów wybrało Jury w składzie: Marek Chowaniec, Michał Heller, Marek Świca, Małgorzata Piekut i Jolanta Rycerska Konkurs Fotografii Teatralnej, organizowany od 2015, co roku przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, jest pierwszym i jedynym jak dotąd projektem propagującym na taką skalę sztukę fotografowania teatru. Ma na celu jej rozwój oraz prezentację fotografii teatralnej, nie tylko jako formy dokumentowania i promowania procesu pracy teatralnej, ale także jako narzędzia współtworzenia znaczeń i sposobów odbioru dzieła oraz działalności twórczej. Każdej edycji KFT towarzyszą liczne wystawy, warsztaty i publikacje albumów fotograficznych (w 2021 roku ukazała się książka fotograficzna „Bartek Warzecha / Przedstawienia”). Wystawy pokonkursowe KFT (wewnętrzna i plenerowa) co roku podróżują po kraju i prezentują prace finalistów i laureatów Konkursu tak na imprezach fotograficznych, jak na przeglądach i festiwalach teatralnych. Organizator: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego / MKiDN
Wernisaż wystawy
finalistów i laureatów IX edycji KONKURSU FOTOGRAFII TEATRALNEJ
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego / MKiDN
GALERIA KORYTARZ JCK
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 18:30
18.30 Uhr – GalerieKorytarz, JCK, ul. Bankowa 28/30 Vernissage der Ausstellung der Finalisten und Gewinner der 9. Ausgabe des WETTBEWERBS FÜR THEATERFOTOGRAFIE (Fotos aus der Spielzeit 2022/2023) Zbigniew Raszewski Theaterinstitut / Ministerium für Kultur und nationales Erbe Das Zbigniew-Raszewski-Theaterinstitut lädt Sie zu einer Ausstellung der Finalisten und Gewinner der 9. Ausgabe des Wettbewerbs für Theaterfotografie. Die Ausstellung ist vom 30.04. bis 17.05.2024 in der Galerie Korytarz in der Bankowa-Straße 28/30 zu sehen.Sie besteht aus Fotografien, die in drei Kategorien eingereicht wurden: Theaterfoto der Spielzeit, Dokumentation einer Aufführung, die in der Spielzeit 2022/2023 uraufgeführt wurde, und Theaterarchitektur. Die Autoren derWerke sind Jeremy Astashov, Iwona Bandzarewicz, Sebastian Gora, HaWa, Przemyslaw Jendroski, Karolina Jóźwiak, Wojciech Karlinski, Joanna Miklaszewska-Sierakowska, Anna Niemiec, Anna Nowak, Tobiasz-Papuczys, RafałSkwark, Maciej Stobierski, Dawid Stube, Wojciech Szabelski, Sebastian Szostek, Filip Wierzbicki und MichałZięba. Gewinner und Finalisten hat die Jury ausgewählt, dieMarek Chowaniec, MichałHeller, Marek Świca, MałgorzataPiekut i Jolanta Rycerska gebildet haben. Der Wettbewerb, der seit 2015 jedes Jahr vom Zbigniew-Raszewski-Theaterinstitutveranstaltet wird, ist das erste und bisher einzige Projekt, das die Kunst der Theaterfotografie in einem solchen Umfang fördert. Es zielt auf die Entwicklung und Präsentation der Theaterfotografie ab, nicht nur als eine Form der Dokumentation und Förderung des Prozesses der Theaterarbeit, sondern auch als ein Werkzeug für die gemeinsame Schaffung von Bedeutungen und Wahrnehmungsweisen der Werke und der kreativen Tätigkeit. Jede Ausgabe des Wettbewerbs wird von zahlreichen Ausstellungen, Workshops und der Veröffentli-chung von Fotoalben begleitet (2021 wurde das Fotobuch „Bartek Warzecha / Vorstellungen“ veröf-fentlicht). Die Ausstellungen nach dem Wettbewerb (in den Galerien und Open-Air) reisen jedes Jahr durch das Land und präsentieren die Werke der Finalisten und Gewinner des Wettbewerbs sowohl bei Fotoveranstaltungen als auch bei Theaterfestivals. Veranstalter: Zbigniew-Raszewski-Theaterinstitut / Ministerium für Kultur und nationales Erbe
30.04.2024
Lisa jest wolno działającą wokalistką, speakerką i artystką medialną. Ukończyła licencjat z kierunku "Śpiew Improwizowany" na Uniwersytecie Muzyki "Franz Liszt", obecnie uczęszcza na studia magisterskie z kierunku "Sztuka Medialna" na Uniwersytecie Bauhaus w Weimarze. Zwinzscher bierze udział w wielu projektach, między innymi z takimi zespołami jak ELEPHTANTS ON TAPE (indie/electronica), The Philipp Rumsch Ensemble (minimal/ambient/jazz), czy NAUTEN. Od roku 2020 pracuje nad solowym projektem pod szyldem Pony Pracht. To projekt artystyczno-multimedialny, który łączy elektronikę i wokale ze sztuką wideo, tworząc unikalną syntezę dźwięku i obrazu. Lisa jest także współzałożycielką niezależnej wytwórni Schatulle Bomm z Lipska. Wytwórnia ta wspiera i promuje niezależnych artystów oraz oferuje im platformę, dzięki której mogą pokazać swoją twórczość szerszej publiczności.
Pony Pracht
Koncert[re]kreacje
Muzyka_nowe brzmienia
Lipsk /Niemcy
KLUB KWADRAT
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 21:30
Lisa ist freiberufliche Sängerin, Sprecherin und Medienkünstlerin. Sie hat einen Bachelor-Abschluss in Improvisiertem Gesang an der Franz-Liszt-Hochschule für Musik und absolviert derzeit einen Master-Studiengang in Medienkunst an der Bauhaus-Universität Weimar. Zwinzscher ist an einer Reihe von Projekten beteiligt, unter anderem mit Bands wie ELEPHANTS ON TAPE (Indie/Electronica), The Philipp Rumsch Ensemble (Minimal/Ambient/Jazz) und NAUTEN. Ab 2020 arbeitet sie an einem Soloprojekt unter dem Namen Pony Pracht. Dabei handelt es sich um ein Kunst- und Multimediaprojekt, das Elektronik und Gesang mit Videokunst zu einer einzigartigen Synthese aus Klang und Bild verbindet. Lisa ist außerdem Mitbegründerin des Leipziger Independent-Labels Schatulle Bomm. Dieses Label unterstützt und fördert unabhängige Künstler und bietet ihnen eine Plattform, um ihre Arbeit einem breiteren Publikum zu präsentieren.
02.05.2024
Celem cyklu wykładów „Sztuka nazbyt współczesna” jest przybliżenie szerszej publiczności osiągnięć sztuki współczesnej, przełamanie istniejących na jej temat stereotypów i uprzedzeń oraz zachęcenie słuchaczy do aktywniejszego i bardziej świadomego korzystania z oferty kulturalnej. Do realizacji postawionego celu wybrałem formę wykładu performatywnego, która wydaje mi się w tym przypadku najbardziej adekwatna i skuteczna. Jest to forma nowa, twórcza, eksperymentalna. W oryginalny sposób łączy elementy wykładu akademickiego z takimi gatunkami sztuk performatywnych jak monodram, stand-up czy teatr improwizacji. Nie wypracowano tu jeszcze gotowych przepisów i rozwiązań, stąd wykładowca powinien być wyjątkowo czujny na reakcje odbiorców, co przekłada się na zaangażowanie i uwagę publiczności oraz sprzyja żywej wymianie zdań. Cykl składający się z trzech autorskich wykładów performatywnych z pogranicza filozofii, kulturoznawstwa, estetyki i historii sztuki. Podczas spotkań zatytułowanych „Niewiarygodne”, „(Bez)nadzieja” oraz „Trudna miłość” postaram się odpowiedzieć odpowiednio na trzy kluczowe pytania: Czym właściwie jest sztuka współczesna? Dlaczego potrafi zniechęcić nieprzygotowanego odbiorcę? Jak, mimo wszystko, docenić jej doniosłość i piękno? Henryk Mazurkiewicz- absolwent Instytutu Filozofii oraz Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Specjalizuje się w antropologii filozoficznej i kulturowej. Krytyk teatralny. Członek redakcji portalu Teatralny.pl. Pisze dla „Teatru”, „nietak!tu”, „Dialogu”, czasopisma internetowego „Performer”, „Rity Baum” oraz „Teatru Lalek”. Pomysłodawca i współtwórca kursu wiodącego Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań „Teatr dla filozofii – filozofia dla teatru”. Współorganizator Festiwalu Niezależnej Kultury Białoruskiej we Wrocławiu. Członek Komisji 25. i 27. Edycji Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Współautor e-booka poświęconego teatrowi offowemu Offologia dla opornych.
Sztuka nazbyt współczesna - Niewiarygodne
Wykład: Henryka Mazurkiewicza
Henryk Mazurkiewicz
KSIĄŻNICA KARKONOSKA
UL. BANKOWA 27
GODZINA 14:30
02.05.2024 KsiążnicaKarkonoska, ul. Bankowa 27 15.00 Uhr Henryk Mazurkiewicz „Zu moderne Kunst –Unglaublich“ Ziel der Vortragsreihe „Zu moderne Kunst“ ist es, ein breiteres Publikum mit den Errungenschaften der zeitgenössischen Kunst vertraut zu machen, bestehende Stereotypen und Vorurteile zu überwinden und die Zuhörer zu einer aktiveren und bewussteren Nutzung des kulturellen Angebots zu ermutigen. Um dies zu erreichen, habe ich die Form eines performativen Vortrags gewählt, die mir in diesem Fall am geeignetsten und effektivsten erscheint. Es handelt sich um eine neue, kreative und experimentelle Form. Sie verbindet auf originelle Weise Elemente eines akademischen Vortrags mit Genres der darstellenden Kunst wie Monodrama, Stand-up oder Improvisationstheater. Hier gibt es noch keine vorgefertigten Regeln und Lösungen, so dass der Vortragende sehr aufmerksam auf die Reaktionen des Publikums achten muss, was sich in der Beteiligung und Aufmerksamkeit des Publikums niederschlägt und einen regen Meinungsaustausch fördert. Die Reihe besteht aus drei originellen performativen Vorträgen im Grenzbereich zwischen Philosophie, Kulturwissenschaften, Ästhetik und Kunstgeschichte. Bei den Treffen mit den Titeln „Unglaublich“, „Hoffnung(slosigkeit)“ und „Schwierige Liebe“ werde ich versuchen, drei zentrale Fragen zu beantworten: Was genau ist zeitgenössische Kunst? Warum ist sie in der Lage, den unvorbereiteten Betrachter zu entmutigen? Wie kann man trotz allem ihre Bedeutung und Schönheit schätzen? Henryk Mazurkiewiczist Absolvent des Instituts für Philosophie und des Instituts für Journalismus und soziale Kommunikation der Universität Wrocław, sowie Doktor der Geisteswissenschaften auf dem Gebiet der Philosophie. Er spezialisiert sich auf philosophische und kulturelle Anthropologie und beschäftigt sich mit Theaterkritik. Als Mitglied des Redaktionsausschusses des Portals Teatralny.pl schreibt er gleichzeitig für „Theater“, „nietak!t“, „Dialog“, das Online-Magazin „Performer“, „Rita Baum“ und „TeatrLalek“. Er ist Initiator und Mitgestalter des führenden Kurses der Offenen Universität von Explorationen„Theater für Philosophie – Philosophie für Theater“. Er organisierte das Festivalder unabhängigen belarussischen Kultur in Breslau mit. Er war Mitglied des Komitees der 25. und 27. Ausgabe des Wettbewerbs für die Ausstellung zeitgenössischer polnischer Kunst. Als Koautor verfasste er einE-Booküber das Off-Theater „Offologyfordummies“.
02.05.2024
Nils Michael Weishaupt ukończył studia w Instytucie Teatrologii Stosowanej w Giessen, biorąc przy tym udział w wielu produkcjach teatralnych jako muzyk, sound designer i/lub wykonawca. Od roku 2007 jest zaangażowany w realizację projektów artystycznych. Tworzy miniatury muzyczne (również zdalnie), a także kompletne pakiety (koncepcja, nagrywanie, dyrygentura, sound design, performance). Współpracował z takimi artystami jak Rimini Protocol, The FUX Group, The KGI Collective, The Missingdots, Nele Stuhler, Falk Rossler, Andreas Mihan, Susanne Zaun. We współpracy z Tino Kuhnem i Falkiem Rosslerem stworzył produkcje radiowe dla DLF i SWR. W kilku projektach zespołowych Nils eksploruje koncepty improwizacyjne jako perkusista, rozwijając swój własny styl i język jako songwriter. Jego portfolio wzbogacają też warsztaty dla dzieci i młodzieży na temat muzycznej kreatywności.
Nils Michael Weishaupt
Koncert[re]kreacje
Muzyka_nowe brzmienia
Drezno /Niemcy
KLUB KWADRAT
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 22:30
Klub Kwadrat, ul. Bankowa 28/30 22.30 Uhr Konzcert[re]KreationMusik_neue Klänge/ Nils Michael Weishaupt / Dresden/Deutschland Nils Michael Weishaupt absolvierte sein Studium am Institut für Angewandte Theatrologie in Gießen und wirkte bei vielen Theaterproduktionen als Musiker, Sounddesigner und/oder Performer mit. Seit 2007 ist er an künstlerischen Projekten beteiligt. Er kreiert sowohl musikalische Miniaturen (auch aus der Ferne) als auch Komplettpakete (Konzeption, Aufnahme, Dirigat, Sounddesign, Aufführung). Er hat mit Künstlern wie Rimini Protocol, The FUX Group, The KGI Collective, The Missingdots, Nele Stuhler, Falk Rossler, Andreas Mihan, Susanne Zaun zusammengearbeitet. In Zusammenarbeit mit Tino Kuhn und Falk Rossler realisierte er Radioproduktionen für den DLF und SWR. In verschiedenen Ensembleprojekten erforscht Nils als Schlagzeuger improvisatorische Konzepte und entwickelt als Songwriter seinen eigenen Stil und seine eigene Sprache. Auch Workshops für Kinder und Jugendliche zur musikalischen Kreativität bereichern sein Portfolio.
03.05.2024
FEiLE to improwizowana muzyka elektro-akustyczna z żywymi bębnami i syntezatorami modularnymi. Znajdziecie tu struktury polirytmiczne jak i współczesne tekstury dźwiękowe. Muzyka FEiLE mieści się w ramach brzmień eksperymentalnych, aż po nowoczesne brzmienia taneczne i progresywne, przewrotne groovy. Dla doskonałego doświadczenia live artysta własnymi rękoma zbudował interaktywny glitchujący moduł wideo, który reaguje w czasie rzeczywistym do granej muzyki, zatem występ łączy zarówno muzykę jak i sztukę wideo. Gatunki najbliższe muzyce FEiLE to Hip Hop, Breakbeat, Dub oraz Jazz.
Felix Karpf (aka FEiLE)
Koncert[re]kreacje
Muzyka_nowe brzmienia
Lipsk /Niemcy
KLUB KWADRAT
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 22:00
Klub Kwadrat, ul. Bankowa 28/30 22.00 - Koncert [re]kreacje Muzyka_nowe brzmienia/ Felix Karpf (aka FEiLE) /Drezno/Niemcy FEiLE ist improvisierte elektro-akustische Musik mit Live-Schlagzeug und modularen Synthesizern. Es finden sich polyrhythmische Strukturen ebenso wie zeitgenössische Klangtexturen. Die Musik von FEiLE reicht von experimentellen Klängen über moderne Dance-Sounds bis hin zu proggigen, subversiven Grooves. Für das perfekte Live-Erlebnis hat der Künstler eigenhändig ein interaktives Glitching-Videomodul gebaut, das in Echtzeit auf die gespielte Musik reagiert, so dass die Performance sowohl Musik als auch Videokunst verbindet. Die Genres, die der Musik von FEiLE am nächsten stehen, sind Hip Hop, Breakbeat, Dub und Jazz.
04.05.2024
Celem cyklu wykładów „Sztuka nazbyt współczesna” jest przybliżenie szerszej publiczności osiągnięć sztuki współczesnej, przełamanie istniejących na jej temat stereotypów i uprzedzeń oraz zachęcenie słuchaczy do aktywniejszego i bardziej świadomego korzystania z oferty kulturalnej. Do realizacji postawionego celu wybrałem formę wykładu performatywnego, która wydaje mi się w tym przypadku najbardziej adekwatna i skuteczna. Jest to forma nowa, twórcza, eksperymentalna. W oryginalny sposób łączy elementy wykładu akademickiego z takimi gatunkami sztuk performatywnych jak monodram, stand-up czy teatr improwizacji. Nie wypracowano tu jeszcze gotowych przepisów i rozwiązań, stąd wykładowca powinien być wyjątkowo czujny na reakcje odbiorców, co przekłada się na zaangażowanie i uwagę publiczności oraz sprzyja żywej wymianie zdań. Cykl składający się z trzech autorskich wykładów performatywnych z pogranicza filozofii, kulturoznawstwa, estetyki i historii sztuki. Podczas spotkań zatytułowanych „Niewiarygodne”, „(Bez)nadzieja” oraz „Trudna miłość” postaram się odpowiedzieć odpowiednio na trzy kluczowe pytania: Czym właściwie jest sztuka współczesna? Dlaczego potrafi zniechęcić nieprzygotowanego odbiorcę? Jak, mimo wszystko, docenić jej doniosłość i piękno? Henryk Mazurkiewicz- absolwent Instytutu Filozofii oraz Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Specjalizuje się w antropologii filozoficznej i kulturowej. Krytyk teatralny. Członek redakcji portalu Teatralny.pl. Pisze dla „Teatru”, „nietak!tu”, „Dialogu”, czasopisma internetowego „Performer”, „Rity Baum” oraz „Teatru Lalek”. Pomysłodawca i współtwórca kursu wiodącego Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań „Teatr dla filozofii – filozofia dla teatru”. Współorganizator Festiwalu Niezależnej Kultury Białoruskiej we Wrocławiu. Członek Komisji 25. i 27. Edycji Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Współautor e-booka poświęconego teatrowi offowemu Offologia dla opornych.
Sztuka nazbyt współczesna - (Bez)nadzieja
Wykład: Henryka Mazurkiewicza
Henryk Mazurkiewicz
KSIĄŻNICA KARKONOSKA
UL. BANKOWA 27
GODZINA 13:00
04.05.2024 KsiążnicaKarkonoska, ul. Bankowa 27 15.00 Uhr Henryk Mazurkiewicz „Zu moderne Kunst–Hoffnung (slosigkeit)“ Ziel der Vortragsreihe „Zu moderne Kunst“ ist es, ein breiteres Publikum mit den Errungenschaften der zeitgenössischen Kunst vertraut zu machen, bestehende Stereotypen und Vorurteile zu überwinden und die Zuhörer zu einer aktiveren und bewussteren Nutzung des kulturellen Angebots zu ermutigen. Um dies zu erreichen, habe ich die Form eines performativen Vortrags gewählt, die mir in diesem Fall am geeignetsten und effektivsten erscheint. Es handelt sich um eine neue, kreative und experimentelle Form. Sie verbindet auf originelle Weise Elemente eines akademischen Vortrags mit Genres der darstellenden Kunst wie Monodrama, Stand-up oder Improvisationstheater. Hier gibt es noch keine vorgefertigten Regeln und Lösungen, so dass der Vortragende sehr aufmerksam auf die Reaktionen des Publikums achten muss, was sich in der Beteiligung und Aufmerksamkeit des Publikums niederschlägt und einen regen Meinungsaustausch fördert. Die Reihe besteht aus drei originellen performativen Vorträgen im Grenzbereich zwischen Philosophie, Kulturwissenschaften, Ästhetik und Kunstgeschichte. Bei den Treffen mit den Titeln „Unglaublich“, „Hoffnung(slosigkeit)“ und „Schwierige Liebe“ werde ich versuchen, drei zentrale Fragen zu beantworten: Was genau ist zeitgenössische Kunst? Warum ist sie in der Lage, den unvorbereiteten Betrachter zu entmutigen? Wie kann man trotz allem ihre Bedeutung und Schönheit schätzen? Henryk Mazurkiewiczist Absolvent des Instituts für Philosophie und des Instituts für Journalismus und soziale Kommunikation der Universität Wrocław, sowie Doktor der Geisteswissenschaften auf dem Gebiet der Philosophie. Er spezialisiert sich auf philosophische und kulturelle Anthropologie und beschäftigt sich mit Theaterkritik. Als Mitglied des Redaktionsausschusses des Portals Teatralny.pl schreibt er gleichzeitig für „Theater“, „nietak!t“, „Dialog“, das Online-Magazin „Performer“, „Rita Baum“ und „TeatrLalek“. Er ist Initiator und Mitgestalter des führenden Kurses der Offenen Universität von Explorationen„Theater für Philosophie – Philosophie für Theater“. Er organisierte das Festivalder unabhängigen belarussischen Kultur in Breslau mit. Er war Mitglied des Komitees der 25. und 27. Ausgabe des Wettbewerbs für die Ausstellung zeitgenössischer polnischer Kunst. Als Koautor verfasste er einE-Booküber das Off-Theater „Offologyfordummies“.
04.05.2024
Andreas Krampf Paul Fischer Marika Brauer JUVA, to przeważnie 4 osobowy skład z korzeniami Bautzeńskimi, który po prostu kocha robić muzykę pop. Harmonijne tekstury i wokalizy. Kiwanie głową i śnienie. Tekst i taniec. Od roku 2022 wspólnie piszą i aranżują utwory, dopieszczają beaty, tworzą dźwięki. Na festiwalu PESTKA pojawi się trójka muzyków. Nie wykonają konkretnych utworów, lecz zabiorą słuchacza w podróż po zjawisku wolnej interpretacji. Stacja docelowa jest znana, ale przystanki już nie!
JUVA
Koncert[re]kreacje
Muzyka_nowe brzmienia
Lipsk/Niemcy
KLUB KWADRAT
UL. BANKOWA 28/30
GODZINA 21:30
Klub Kwadrat, ul. Bankowa 28/30 21.30 Uhr Konzert[Re]kreationMusik_neue Klänge/ JUVA /Leipzig / Deutschland Andreas Krampf Paul Fischer Marika Brauer JUVA ist meistens eine 4-köpfige Formation mit Bautzener Wurzeln, die einfach gerne Popmusik macht. Harmonische Texturen und Vocals. Nicken und Träumen. Lyrics und Tanzen. Seit 2022 schreiben und arrangieren sie gemeinsam Songs, feilen an den Beats, kreieren Sounds. Auf dem PESTKA-Festival treten drei Musiker auf. Sie werden keine bestimmten Lieder spielen, sondern die Zuhörer auf eine Reise durch das Phänomen der freien Interpretation mitnehmen. Das Ziel ist bekannt, aber die Stationen sind es nicht!